చల్లని వెన్నెల్లో వేణు గాన మధురిమలు విన్నారా ఎపుడైనా?
వేణువుకు మరో పేరు ...హరిప్రసాద్ చౌరాసియా.
ఆ పేరు వినగానే తెలుగువాళ్ళకు ‘సిరివెన్నెల’ స్ఫురిస్తుంది.
ఈ సినిమా విజయవాడలో నేను డిగ్రీ చదువుకున్న రోజుల్లో 1986 లో వచ్చింది. ఆ సినిమా చూడ్డానికి ‘దుర్గా కళామందిర్’కు వెళ్ళినపుడు అప్పుడే గాయని పి. సుశీల గారు ఆ సినిమా చూసి, బయటకు వచ్చారు.
చూడగానే గుర్తుపట్టాను. కానీ ప్రేక్షక దేవుళ్ళెవరూ ఆమెను గుర్తించినట్టు లేదు.
అయినా పలకరించటానికీ, పరిచయం చేసుకోవటానికీ అది సమయమూ, సందర్భమూ కాదు కదా? మౌనంగా చూస్తూ ఉండిపోయాను.
‘సిరివెన్నెల’ పాటలు చాలా బావుంటాయని ఇప్పుడు ప్రత్యేకంగా చెప్పక్కర్లేదు.
సుశీల గారు పాడిన వాటికొస్తే...
‘చందమామ రావే...’,
‘విధాత తలపున ప్రభవించినదీ... విరించినై విరచించితినీ ఈ కవనం..’
వీటితో పాటు -
‘ఈ గాలీ... ఈ నేలా..’ పాటలు చెప్పుకోవాలి.
ఈ పాటల్లో ఆమె గొంతు చాలా బాగుంటుంది కూడా.
‘ఈ గాలీ... ఈ నేలా..’ పాట ఎత్తుగడే వేణువుతో... మంద్రం నుంచి అంతలోనే ఉచ్ఛస్థాయికి హఠాత్తుగా మారిపోతూ, అద్భుతంగా మొదలవుతుంది కదా?
బాలూ పాడిన చరణాలు పూర్తవుతూ, ‘ఈ రాళ్లే జవరాళ్ళై ఇట నాట్యాలాడేను...’ తర్వాత....
వేణువు నుంచి జాలువారే రస ఝరులు ఏకధాటిగా పొంగిపొరలి, శ్రోతల మనసులను రసప్లావితం చేస్తాయి.
తర్వాత ‘కన్నె మూగ మనసు కన్న స్వర్ణ స్వప్నమై...’ అంటూ సుశీల గళం నుంచి అమృత వర్షిణి కురుస్తుంది. ‘ఈ మురళిలో నా హృదయమే స్వరములుగా మారే’ అంటూ వీనులవిందు చేస్తుంది.
మాటలకందని అనుభూతికి పరాకాష్ఠగా ఆ పాట చిత్రీకరణను అభివర్ణించవచ్చు.
సంగీత సాహిత్యాల సమ్మోహన సమ్మేళనంతో పరవశింపజేసే ఆ పాటలు సహజంగానే మనసుకు పట్టేశాయి. అవి టేప్ రికార్డర్, కాసెట్ల రోజులు కదా?
పాటలన్నీ కంఠతా వచ్చేసినా పదే పదే వినటానికని క్యాసెట్ కొన్నాను.
‘రూము’కి వెళ్ళి ప్లే చేశాను. ‘ఈ గాలీ.. ఈ నేలా..’ మొదలైంది. బాలూ పాడిన చరణాలు పూర్తయ్యాయి.
ఇక వేణు గాన వాహిని మొదలవ్వాలి కదా, ఎదురుచూస్తున్నాను.
అలా జరగలేదు.
వేరే పాట ఆరంభమైపోయింది!
ఇక ఊహించుకోండి, నా అవస్థ. ఎంత నిరాశపడిపోయానో చెప్పలేను.
‘లిరిక్ లేదు కదా, ఎందుకూ ఈ ఫ్లూటు గోల... స్పేస్ వేస్ట్..’ అనుకుని, వేణు గానాన్ని నిర్దయగా తొలగించివుంటారేమో క్యాసెట్ తయారుచేసినవాళ్ళు !
(వాళ్ళు కొంచెం ఓపికపట్టి వినుంటే... సుశీల గారు పాడిన లిరిక్ వినపడివుండేది. అప్పుడైనా వేణుగానం వరకూ కట్ చేసుండేవాళ్లంటారా? ... అదీ నిజమే).
ఈ సినిమాలోనే ‘ప్రకృతి కాంతకూ ఎన్నెన్ని హొయలో... పదము కదిపితే ఎన్నెన్ని లయలో...’ అనే పాట నాకు బాగా ఇష్టం.
ఎందుకో చాలామంది ఈ పాటను అంతగా పట్టించుకున్నట్టు కన్పించదు.
ఆ పాటలో...
‘అలల పెదవులతో
శిలల చెక్కిలిపై
కడలి ముద్దిడువేళ
పుడమి హృదయంలో ’ అనే చరణం నాకెంతో ఇష్టం.
కాలేజీ స్నేహితులతో కలిసి విశాఖపట్నం సాగరతీరం వెళ్ళినపుడు అక్కడి రాళ్ళపై విరిగిపడే సముద్ర కెరటాలను వీక్షిస్తూ నేను ఈ చరణాలనే తలపోశాను; మిత్రులకు చెపుతూ ఆహ్లాదించాను.
కొన్నేళ్ళ తర్వాత హరిప్రసాద్ చౌరాసియా విజయవాడలో తుమ్మలపల్లి వారి క్షేత్రయ్య కళాక్షేత్రంలో ప్రోగ్రాం ఇచ్చారు.
వెళ్ళకుండా ఎలా ఉండగలను? చౌరాసియా గారిని చూసి చాలా సంతోషించాను.
పిల్లనగ్రోవి ఆయన దగ్గర ఎన్ని విన్యాసాలు చేసిందనీ...!
ప్రశాంతంగా నె...మ్మదిగా ప్రారంభమై సెలయేటిలా సాగిపోయిన ఆ వంశీ రవం-
అంతకంతకూ మధురమై,
మధుర తరమై,
మధుర తమమై
చివరకు జలపాత సదృశమై
... అమిత వేగాన్ని సంతరించుకుంది.
చౌరాసియా గారు ‘తానే వేణువై...’ శ్రోతలను మంత్రముగ్ధులను చేశారంటూ మా సీనియర్ జర్నలిస్టు పేపర్లో ఎంతో చక్కగా రాశారు.
‘సిరివెన్నెల’ సినిమాలో...
అంధబాలిక (మీనా) కు వెన్నెల దర్శనమవుతుంది-
వేణుగాన మాధుర్యంతో.
విద్యుద్దీపాలు చీకటితో పాటే వెన్నెలనూ తరిమేసే ఈ రోజుల్లో ... ఆ కౌముదిని చూస్తూ ఆనందించాలంటే .. ఆ అవకాశముండాలంటే డాబా ఇల్లుండాలి మనకు.
ఇరుకిరుకు అపార్ట్ మెంట్లలో ఆకాశమే కనిపించని చోట నివసించేవారికి చందమామే కనిపించదు.
ఇక ఆ అందని చందమామ వెన్నెలను మాత్రం ఎలా అందిస్తుంది?
కొంత ఉపశమనంగా ‘సిరివెన్నెల’ పాటలు వింటూ శరత్ జ్యోత్స్నను... ఊహించుకోవచ్చు!
ఇళయరాజా - చౌరాసియాల ఇన్ స్ట్ర్రుమెంటల్ ఆల్బమ్ ‘నథింగ్ బట్ విండ్’ కూడా...
అలాంటి అనుభూతినే ఇస్తుంది!
